6 augustus 2015

Curatoren jagen de hele dag geld na. Dit verwijt krijg ik in ieder geval op menig verjaardagspartijtje te horen. Curatoren innen (volgens de meeste mensen) enkel geld voor het veiligstellen van hun eigen salaris. Flauwekul natuurlijk, maar het is wel een serieus imagoprobleem.

Het innen van geld in het kader van mijn incassopraktijk stuit echter op minder weerstand. Vreemd eigenlijk, dan is het ineens heel normaal dat we openstaande rekeningen incasseren. Wat is nu de reden dat het incasseren als advocaat van achterstallige vorderingen wel geaccepteerd wordt en het innen van vorderingen door een curator niet? Is het feit dat de opbrengst direct ten gunste komt van onze klanten hiervoor de reden, of enkel het feit dat curatoren als geldwolven worden afgeschilderd?

Ik heb hier lang over nagedacht, tot ik afgelopen week tijdens een zitting, waarop de incasso van een vordering aan de orde was, ineens een antwoord op deze vraag leek te krijgen. Ik zat achter de tafel in mijn toga (mijn batman-pak zoals mijn zoon het noemt) het relaas tussen de eisende partij (mijn cliënt) en de schuldenaar aan te horen en ineens viel het kwartje. Het is de einduitkomst die een curator niet kan bieden!

Het belang van mijn cliënt werd namelijk op zitting begrepen. Ondanks dat er discussie bestond ten aanzien van de hoogte van het bedrag, was er over en weer begrip voor elkaar. Er werd zelfs aan mijn adres een compliment gemaakt over de wijze van corresponderen over de openstaande nota. Een advocaat die je opbelt om te vragen waarom er niet wordt betaald; dat blijkt vreemd genoeg een uitzondering te zijn. Deze aanpak (die overigens al jaren een positieve uitwerking heeft ten opzichte van het enkel sturen van dringende brieven) zorgde ervoor dat er een mooie schikking werd getroffen, die ook door de schuldenaar is nagekomen. Na afloop van de zitting werd er tevens direct een afspraak tussen de partijen gemaakt voor een nieuwe opdracht voor mijn cliënt om de schade te compenseren. Eind goed, al goed!

Deze uitkomst kan een curator nooit bewerkstelligen. Een curator kan nou eenmaal niet voor één enkele schuldeiser optreden, maar moet dat doen voor alle schuldeisers tegelijk. Er vindt dan in veel gevallen geen genoegdoening plaats. Het is dan ook maar zeer de vraag of we ooit van het negatieve imago van geldwolf afkomen. Het innen van vorderingen op persoonlijke wijze zal ik altijd blijven doen, ook als curator. Voor mijn klanten bereik ik daardoor in ieder geval meer!